Mocarz - Kim byli mocarze? upadli olbrzymi ?
Mocarze („upadli olbrzymi”) byli potomkami wywodzącymi się z połączenia synów bożych i córek ludzkich z 1 Księgi Mojżeszowej 6.1-4. Istnieje wiele dyskusji odnośnie „synów bożych.” Według nas „synami bożymi” były upadłe anioły (demony), które łączyły się z kobietami i albo zawładnęli mężczyznami, którzy później łączyli się z kobietami. Gdy się łączyli i rozmnażali powstawało potomstwo „mocarzy, którzy z dawien dawna byli sławni” (1 Księga Mojżeszowa 6.4).
Dlaczego demony uczyniły taką rzecz? Biblia nie podaje nam dokładnej odpowiedzi. Demony są złymi, zepsutymi istotami, zatem nic co czynią nie powinno nas dziwić. Jeśli chodzi o szerszy kontekst ich poczynań, to najlepszym wytłumaczeniem wydaje się to, że demony próbowały skazić linię pochodzenia ludzkiego, aby udaremnić przyjście Mesjasza, Jezusa Chrystusa. Bóg złożył obietnicę, że Mesjasz będzie pochodził z linii Ewy (1 Księga Mojżeszowa 3.15) i zmiażdży głowę bestii, szatanowi. Zatem, demony przypuszczalnie pragnęły zapobiec temu, poprzez skażenie linii ludzkiej, próbując przeszkodzić w narodzeniu się bezgrzesznego Mesjasza. Aczkolwiek to również nie jest dokładną odpowiedzią biblijną, ale prawdopodobnym stwierdzeniem, któremu nauczanie Biblii nie przeczy.
Kim byli mocarze? Na podstawie legend hebrajskich i innych (Księga Henocha i inne piśmiennictwo poza bliblijne), wiemy że istniał rodzaj mocarzy i super bohaterów, którzy czynili zło. Ich wielkość i siły zapewne pochodziły z pomieszania się demonicznego „DNA” z genetyką rodzaju ludzkiego. Biblia mówi o nich jedynie to, że byli „mocarzami, którzy z dawien dawna byli znani” (1 Księga Mojżeszowa 6.4). Mocarze nie byli obcymi, lecz powstali z rozmnożenia się synów bożych z córkami ludzkimi (1 Księga Mojżeszowa 6.1-4).
Co stało się z mocarzami? Jednym z głównych powodów wielkiej powodzi za czasów Noego byli mocarze. Zaraz po tym, jak Biblia wspomina o mocarzach, dowiadujemy się że: „Gdy Pan widział, że wielka jest złość człowieka na ziemi i że wszelkie jego myśli oraz dążenia jego serca są ustawicznie złe, żałował Pan, że uczynił człowieka na ziemi i bolał nad tym w sercu swoim. I rzekł Pan: Zgładzę człowieka, którego stworzyłem, z powierzchni ziemi, począwszy od człowieka aż do bydlęcia, aż do płazów i ptactwa niebios, gdyż żałuję, że je uczyniłem” (1 Księga Mojżeszowa 6.5-7). Dlatego Bóg zesłał powódź zalewając całą powierzchnię ziemi, pozbawiając życia wszystkich i wszystkiego (także mocarzy) z wyjątkiem Noego i jego rodziny oraz zwierząt zabranych do arki (1 Księga Mojżeszowa 6.11-22).
Czy istnieli mocarze po potopie? 1 Księga Mojżeszowa 6.4 mówi nam, „A w owych czasach, również i potem, gdy synowie boży obcowali z córkami ludzkimi, byli na ziemi olbrzymi...” Zatem wydaje się, że demony powtarzały swój grzech, również po potopie. Aczkolwiek po potopie zdarzało się to dużo rzadziej. Gdy Izraelici udali się na przeszpiegi do ziemi Kanaan, donieśli Mojżeszowi, że „Widzieliśmy tam też olbrzymów, synów Anaka, z rodu olbrzymów, i wydawaliśmy się sobie w porównaniu z nimi jak szarańcza, i takimi też byliśmy w ich oczach” (4 Księga Mojżeszowa 13.33). Fragment ten nie mówi dokładnie, czy mocarze faktycznie tam byli, a raczej to że szpiegom wydawało się że widzieli mocarzy. Zatem bardziej prawdopodobne jest to, że szpiedzy widząc wielkich ludzi zamieszkujących ziemię Kanaan, pomyśleli że są to zapewne mocarze. Możliwe jest również to, że po potopie demony nadal łączyły się z kobietami, płodząc więcej mocarzy. W każdym z przypadków, owi „olbrzymi” zostali zniszczeni podczas inwazji Izraelitów na ziemię Kanaan (Księga Jozuego 11.21-22) i późniejszej historii (5 Księga Mojżeszowa 3.11; 1 Księga Samuela rozdział 17).
Co sprawia, że demony nie płodzą już dzisiaj mocarzy? Wydaje się, że Bóg zakończył łączenie się demonów z córkami ludzkimi, poprzez wrzucenie wszystkich demonów które dopuściły się takich grzechów do otchłani. Św. Juda w wersecie 6 mówi nam, „Aniołów zaś, którzy nie zachowali zakreślonego dla nich okręgu, lecz opuścili własne mieszkanie, trzyma w wiecznych pętach w ciemnicy na wielki dzień sądu.” Oczywiście, nie wszystkie demony są dzisiaj „uwięzione”, dlatego musiała istnieć grupa demonów która dopuściła się innych żałosnych grzechów, poza tymi wcześniejszymi. Przypuszczalnie, demony które łączyły się z córkami ludzkimi są właśnie tymi, „którzy są trzymani w wiecznych pętach.” Zatem powstrzymuje to inne demony przed chęcią popełnienia takich czynów.
Mocarze („upadli olbrzymi”) byli potomkami wywodzącymi się z połączenia synów bożych i córek ludzkich z 1 Księgi Mojżeszowej 6.1-4. Istnieje wiele dyskusji odnośnie „synów bożych.” Według nas „synami bożymi” były upadłe anioły (demony), które łączyły się z kobietami i albo zawładnęli mężczyznami, którzy później łączyli się z kobietami. Gdy się łączyli i rozmnażali powstawało potomstwo „mocarzy, którzy z dawien dawna byli sławni” (1 Księga Mojżeszowa 6.4).
Dlaczego demony uczyniły taką rzecz? Biblia nie podaje nam dokładnej odpowiedzi. Demony są złymi, zepsutymi istotami, zatem nic co czynią nie powinno nas dziwić. Jeśli chodzi o szerszy kontekst ich poczynań, to najlepszym wytłumaczeniem wydaje się to, że demony próbowały skazić linię pochodzenia ludzkiego, aby udaremnić przyjście Mesjasza, Jezusa Chrystusa. Bóg złożył obietnicę, że Mesjasz będzie pochodził z linii Ewy (1 Księga Mojżeszowa 3.15) i zmiażdży głowę bestii, szatanowi. Zatem, demony przypuszczalnie pragnęły zapobiec temu, poprzez skażenie linii ludzkiej, próbując przeszkodzić w narodzeniu się bezgrzesznego Mesjasza. Aczkolwiek to również nie jest dokładną odpowiedzią biblijną, ale prawdopodobnym stwierdzeniem, któremu nauczanie Biblii nie przeczy.
Kim byli mocarze? Na podstawie legend hebrajskich i innych (Księga Henocha i inne piśmiennictwo poza bliblijne), wiemy że istniał rodzaj mocarzy i super bohaterów, którzy czynili zło. Ich wielkość i siły zapewne pochodziły z pomieszania się demonicznego „DNA” z genetyką rodzaju ludzkiego. Biblia mówi o nich jedynie to, że byli „mocarzami, którzy z dawien dawna byli znani” (1 Księga Mojżeszowa 6.4). Mocarze nie byli obcymi, lecz powstali z rozmnożenia się synów bożych z córkami ludzkimi (1 Księga Mojżeszowa 6.1-4).
Co stało się z mocarzami? Jednym z głównych powodów wielkiej powodzi za czasów Noego byli mocarze. Zaraz po tym, jak Biblia wspomina o mocarzach, dowiadujemy się że: „Gdy Pan widział, że wielka jest złość człowieka na ziemi i że wszelkie jego myśli oraz dążenia jego serca są ustawicznie złe, żałował Pan, że uczynił człowieka na ziemi i bolał nad tym w sercu swoim. I rzekł Pan: Zgładzę człowieka, którego stworzyłem, z powierzchni ziemi, począwszy od człowieka aż do bydlęcia, aż do płazów i ptactwa niebios, gdyż żałuję, że je uczyniłem” (1 Księga Mojżeszowa 6.5-7). Dlatego Bóg zesłał powódź zalewając całą powierzchnię ziemi, pozbawiając życia wszystkich i wszystkiego (także mocarzy) z wyjątkiem Noego i jego rodziny oraz zwierząt zabranych do arki (1 Księga Mojżeszowa 6.11-22).
Czy istnieli mocarze po potopie? 1 Księga Mojżeszowa 6.4 mówi nam, „A w owych czasach, również i potem, gdy synowie boży obcowali z córkami ludzkimi, byli na ziemi olbrzymi...” Zatem wydaje się, że demony powtarzały swój grzech, również po potopie. Aczkolwiek po potopie zdarzało się to dużo rzadziej. Gdy Izraelici udali się na przeszpiegi do ziemi Kanaan, donieśli Mojżeszowi, że „Widzieliśmy tam też olbrzymów, synów Anaka, z rodu olbrzymów, i wydawaliśmy się sobie w porównaniu z nimi jak szarańcza, i takimi też byliśmy w ich oczach” (4 Księga Mojżeszowa 13.33). Fragment ten nie mówi dokładnie, czy mocarze faktycznie tam byli, a raczej to że szpiegom wydawało się że widzieli mocarzy. Zatem bardziej prawdopodobne jest to, że szpiedzy widząc wielkich ludzi zamieszkujących ziemię Kanaan, pomyśleli że są to zapewne mocarze. Możliwe jest również to, że po potopie demony nadal łączyły się z kobietami, płodząc więcej mocarzy. W każdym z przypadków, owi „olbrzymi” zostali zniszczeni podczas inwazji Izraelitów na ziemię Kanaan (Księga Jozuego 11.21-22) i późniejszej historii (5 Księga Mojżeszowa 3.11; 1 Księga Samuela rozdział 17).
Co sprawia, że demony nie płodzą już dzisiaj mocarzy? Wydaje się, że Bóg zakończył łączenie się demonów z córkami ludzkimi, poprzez wrzucenie wszystkich demonów które dopuściły się takich grzechów do otchłani. Św. Juda w wersecie 6 mówi nam, „Aniołów zaś, którzy nie zachowali zakreślonego dla nich okręgu, lecz opuścili własne mieszkanie, trzyma w wiecznych pętach w ciemnicy na wielki dzień sądu.” Oczywiście, nie wszystkie demony są dzisiaj „uwięzione”, dlatego musiała istnieć grupa demonów która dopuściła się innych żałosnych grzechów, poza tymi wcześniejszymi. Przypuszczalnie, demony które łączyły się z córkami ludzkimi są właśnie tymi, „którzy są trzymani w wiecznych pętach.” Zatem powstrzymuje to inne demony przed chęcią popełnienia takich czynów.
